MamanS
MY dance
a weekly online dance group with mothers of friends and their friends. Since the beginning of the COVID19 pandemic and the lockdown in Tehran and Amsterdam, we were sharing one movement practice per week.
2020
رقص من
a workshop
چند تمرین ساده (هر جلسه یک تمرین)
یک روز در هفته
مدت دو ساعت
محل برگزاری : آنلاین
گرداننده : ستاره فاتحی
این تمرین ها به دیدن بدن و حرکت اون در ارتباط با فضای اطرافش و در تعامل با بدنهای دیگه می پردازند
اگر بخشی از ذخیره های حرکتی ای که هر یک از مارو به حرکت درمیاره از دل تعامل ما با محیط اطرافمان ساخته شده باشند ، پس با بازی کردن با دیدن و شناختن محیط و تغییر بوجود آوردن در اون می توان تا بینهایت رقصید
تمرین های این کارگاه از تفکر « هوای بدن » ، « تعادل ذهن و بدن » , پژوهش «سرهای بی
تن » تاثیر گرفته که راجع بهشون گپ خواهیم زد
تمرین دوم
جستجوی حرکت: از طریق سه عنصر زمان، مکان و اعضای متحرک
اعضا : بالا تنه ، پایین تنه، نیمه ی راست و چپ
حرکت متقارن اعضا حول محور ستون فقرات
حرکت نا متقارن حول همان محور
زمان : سرعت
سرعت کلی نسبت به خودمون
سرعت کلی نسبت به هر آنچه در اطرافمون در حال حرکت است
سرعت جزیی یک عضو نسبت به عضو دیگر
کم ترین سرعت (کندترین) و بیشترین سرعت (تندترین) و
هم زمانی
مکان : حرکت کردن در فضایی به اندازه ی ….*این تمرین رو در حال سرد کردن و در وضعیت ساکن میشه تصور هم کرد
حجم بدنمون) جا به جا کردن حجم در فضا و اشغال کردن آن)
فضای خالی بین بدن های دیگران و اشیا درون اتاق
خانه ای که در آن هستیم
شهری که در آن هستیم
سیاره ای که در آن هستیم
کهکشانی که در آن هستیم
تمرین چهارم
تمرین دیدن چشم بسته, با همراهی شاهد
اول با تماس دو انگشت اشاره ی چشم بسته و شاهد
و بعد در تمرین کودک نابینا وقتی شاهد با فاصله از یارش مراقبت می کند. ( تمرین کودک نابینا فرض می کن که چشم بسته تا به حال تصویری از رقص و حرکت و بدن ندیده و با موزیک ارتباط قوی ای داره و باهاش می رقصه)
تمرین ششم
چی میشد اگر ها
این تمرین از تمرین اجرا ی دبورا هی الهام گرفته شده که با پرسیدن سوال هایی که با “چی میشد” اگه شروع میشه رقصیدن رو تمرین می کنه. بعضی از سوال هایی که از قبل داشتیم و سوال هایی که امروز بهشون اضافه شد:
چی میشد
اگه تک‌تک سلولهای بدن من در حال رقص بود؟
اگر دعوت می کردم به دیده شدن؟
اگر رقص من تمام منحنی های توی فضا رو تجربه می کرد؟
اگه در هر لحظه می دیدم که در فضا چه اتفاقی می افته ؟
اگه سرعت های خیلی زیاد و کم و همسرعت شدن با بقیه رو تجربه می کردم؟
اگه جایی که داشتم برای رقصیدن باندازه ی فضای بین بدن ها بود؟
اگه رقص من لذت بخش ترین کار بود؟
اگه از خودم توقع داشتم؟
اگه موسیقی تنها چیزی بود که در فضا وجود داشت؟
اگه موسیقی تنها چیزی بود که به رقص من ربط نداشت؟
اگه پیشرو بودم؟
اگه دنبال می کردم؟
اگه بین این دو تفاوتی وجود نداشت و من هر دو ی آنهارو همزمان تجربه می کردم؟
اگه از گوشه ی چشم می دیدم؟
اگه پشت من جلوی من بود و من با پشتم می رقصیدم؟
اگه نمی دیدم؟
اگه کنجکاوی می کردم؟
اگه دو تکانه در میون می رقصیدم؟
اگه رقص من همه ی نباید های من بود؟
اگه نرقصیدن شکلی از رقص بود؟
اگه فضا پر از تماشاچی بود؟
اگه تماشاچی روی پوست من نشسته بود و من فقط باندازه ی حجم داخل پوستم جا برای رقصیدن داشتم؟
اگه فضا به بزرگی استودیو بود و تماشاچی ها روی سقف بودن؟
اگه رقص رو در سکون تجربه می کردم؟
اگه نبودن من یه شکلی از حضور بود؟
اگه ورود من شروع رقص من بود؟
اگه رقص من بدون تصمیم من اتفاق میافتاد؟
اگه ورود و خروج من با رقص من یکی بود؟
اگه کلئا (دخترم) کنار من بود؟
اگه نمیدونستم مرزها ی بدن من کجاست؟
اگه پوست من مرز بدن من نبود؟
اگه من یه کودک نابینای هشت ساله ای بودم که می رقصید؟
اگه من توی یه ساختمان کاکتوسی بودم؟
اگه چشم من از بدن من جدا بود و از بیرون من رو می دید؟
اگه هر لحظه ی رقص من رو سونی (دوست نزدیکم) می دید؟
اگه رقص من در دیده نشدن ساخته می شد؟
اگه رقص خودم رو در بدن دیگری می دیدم؟
اگه دو دقیقه ی دیگه وقت داشتم که برقصم؟
اگه با بیرون اومدن از رقصم دعوت می کردم به دیده شدن؟
اگه همه ی کارهای من رقص بود؟
اگه به تنهایی توی رمل های تخت عروس با صدای کهکشان می رقصیدم؟
اگه جز کهکشان کسی من رو نمی دید؟
اگه همه ی کارهامو با رقص انجام می دادم؟
اگه تنها رقصنده ی دنیا بودم و همه از من یاد می گرفتن؟
تمرین نهم
رقص عقب عقب
با مثال قبیله ی کچوآ شروع کردیم. که گذشته رو روبروشون می بینن و آینده رو پشت سر و فقط با گوشه ی چشم. گفتیم اگه اونها هنوز به سمت آینده حرکت می کنند ( دریافت خطی از زمان) ، پس شاید عقب عقب راه می رن و می رقصند.
- اول رقص عقب عقب رو با برداشت شخصیمون تجربه کردیم.
- بعد فرض کردیم که روی سطح پشتمون پر از چشم شده و با این چشمها می خوایم فضای اطرافمون رو ببینیم ، از نزدیک ، از دور .
- بعد با همون چشمها انتخاب کردیم که برای چی ( و یا کی) می رقصیم. برای چیزهایی که پشت سرمون هستن و ما از گوشه ی چشم و با چشمهای خیالی پشتمون می بنیمشون رقصیدیم.
تمرین دهم
دیدن
بخش اول: دیدن و نگاه کردن
تو این تمرین به تمرین رقصیدن برای چیزی یا کسی، لایه ی دوم یا سومی اضافه می کنیم . هر وقت برای چیزی رقصیدیم ، بلند می گیم که به نظر من اون چیز داره "من رو می بینه" یا "من رو نگاه می کنه".
تو این تمرین می خوایم عمل دیدن رو باز کنیم و بین دیدن، نگاه کردن ، خیره شدن و تماشا کردن تفاوت قایل بشیم.
بخش دوم: شاهد و فضانورد
در گروه های دوتایی ( در ویدیوکال واتس اپ) یک نفر شاهد و دیگری فضانورد میشه و بعد از ده دقیقه جای نقش ها رو عوض می کنیم و بعد از ده دقیقه ی دوم ، هردو همزمان دو‌نقش رو‌تجربه می کنیم.
فضانورد با دوربین غیر سلفی فضای اطراف رو به شاهد نشون می ده. اینکه با چه فاصله و زاویه و درجه ی وضوح و شرعتی تصویر رو به شاهد نشون می ده انتخاب خودشه.
شاهد: چشمهاش توی کادر می مونه و تصویری که فضانورد می ده رو می بینه. اینکه در چه فاصله و موقعیتی نسبت به تصویر روی اسکرین باشه انتخاب خودشه.
بخش سوم: دیدن و" پروژکت" کردن
در گروه های دوتایی، یک نفر می رقصه و دیگری می بینه. شاهد روی کاغذ هرچه که می بینه یا فکر می کنه می بینه رو می نویسه و از هم تفکیک می کنه. ( بعد از ۱۰ دقیقه جا عوض میشه).
تمرین دوازدهم
مشق: هرکسی یه آواز ( ترانه ، آهنگ ، سرود ، ردیف) که دوست داره و از قبل بلده و خودش برای خودش هر از چند گاهی در تنهایی می خونتش رو آماده کنه. اگه بعضی جاهای شعر یا ملودیش یادتون رفته یادتون بیارینش، طوری که بتونین از حفظ و بدون نگاه کردن از روی کاغذ بخونینش.
- با دو یا سه آهنگی که همه بلدن ( گوگوش مثلن) می رقصیم و می خونیم که یه کم گرم بشیم.
- هر کس آوازی که آماده کرده رو برای گروه می خونه.
- همه همزمان آواز رو می خونیم و همزمان باهاش در فضا حرکت می کنیم ( می رقصیم). (با میکروفون بسته).
- آواز رو با سرعت کندتر از معمول می خونیم با سرعت کند تر می رقصیم.
- آواز رو با سرعت تندتر از معمول می خونیم و با سرعت تندتر می رقصیم.
- آواز رو با سرعت کندتر از معمول می خونیم و با سرعت تند تر از معمول می رقصیم.
- آواز رو با سرعت تندتر از معمول می خونیم و با سرعت کند تر از معمول می رقصیم.
همه ی اشیا دور و بر گوش دارند:
- آواز رو در گوش هر چیزی که می خوایم زمزمه می کنیم. با صدای خیلی آروم ولی نه پچ پچ.
- آواز رو از دور ترین فاصله با هر گوش می خونیم.
وضعیت سخت و آسان:
-بدنمون رو در یک وضعیت سخت/ نامطلوب قرار می دیم و آوازمون رو می خونیم.
-بدنمون رو در یک وضعیت راحت/ مطلوب قرار می دیم و آوازمون رو می خونیم.
ضمیمه ی ترانه جون: همگی همزمان با میکروفون های باز آوازهامون رو برای هم می خونیم🤩
تمرین چهاردهم
یک کلاغ چل کلاغ
۱. هر یک از افراد گروه یک تمرین حرکتی طراحی می کنه و جزییات اون رو می نویسه:
چه کسی؟
برای چه کسی؟
چه حرکاتی؟
زمان اجرا در این مرحله محدود به ۳ دقیقه ست.
پس از نوشتن جزییات تمرین ، آن را به نفر بعدی منتقل می کنه.
۲. نفر دوم از دید مکانی به تمرین نگاه می کنه و یک مکان عینی برای اجرای تمرین انتخاب می کنه. بعد از انجام دادن تمرین در اون مکان و ثبت کردن تغییراتی که به واسطه ی انتخاب مکان به جزییات حرکتش اضافه شده تمرین رو دوباره و با همه ی تغییرات جدیدش نوشته و به نفر سوم منتقل می کند.
مکان : مکانی که بدن اجراگر در آن قرار می گیره و یا
فاصله ی بدن از اشیای پیرامونش
فاصله ی بدن از تماشاچی
زاویه ی بدن نسبت به تماشاچی
و...
۳. نفر سوم از دید زمانی به تمرین نگاه می کند و انتخاب های زمانی خو را به تمرین اضافه می کنه و آن را اجرا می کنه و تمام تغییراتی که به واسطه ی انتخاب زمانی به تمرین اضافه شده رو ثبت می کنه و به نفر بعد انتقال می ده.
زمان : طول مدت اجرا
نسبت زمان یک حرکت به حرکت دیگه
سرعت حرکات
زمان اجرا در طول روز
باضافه ی انتخاب موزیک و سوار کردن تمرین به روی موسیقی انتخاب شده و ...
۴. نفر چهارم از دید اجزای صحنه و لباس و نور و (در صورت مجازی بودن تمرین) جای دوربین به تمرین نگاه می کنه و تمام تغییراتی رو که به واسطه ی این نگاه به تمرین اضافه میشه رو ثبت می کنه و به نفر بعد انتقال می ده.
۵. نفر پنجم به همراه نفر اول تمرین رو به اجرا تبدیل می کنند و روی انجام مجموعه ی تغییرات در حین دیده شدن کار می کنند.
تمرین شانزدهم
شبکه ی نخی
با استفاده از یک نخ نازک در فضای اتاق شبکه ای درست می کنیم. برای این کار به مدت ۱۰ دقیقه نخ رو از نقطه های مختلف رد می کنیم. فقط نقطه ی شروع و پایان شبکه رو گره می زنیم و برای باقی نقاط نخ رو از دور اشیا رد می کنیم. این نقاط می تونن اشیاء محکم مثل پایه ی میز و صندلی و دستگیره ی در باشند و یا اشیاء حساس تر مثل گلدون روی میز، لوستر روی سقف یا گوشه ی پرده. تا زمانی که نخ به نقاطی که انتخاب می کنین بتونه وصل بمونه (بدون اینکه اون رو گره بزنین) هر نقطه ای قبوله. بعد از ۱۰ دقیقه انتهای نخ رو به نقطه ی پایانی گره می زنیم.
تمرین: نقطه ی شروعی برای خودتون روی شبکه پیدا کنین و بایستین. چشماتون رو با یک شال ببندین. با انگشت شست و اشاره ی هر دو دست نخ رو بگیرین. به مدت ۱۰ دقیقه در یک جهت نخ رو دنبال کنین بدون اینکه نخ از زیر انگشتاتون رها بشه و یا طوری کشیده بشه که شبکه رو به هم بریزه یا پاره بشه.
این تمرین از مجموعه تمرین هایی ست که روی بازی های کودکی و قابلیت های که این بازی ها تمرکز داره. گم کردن حس جهت گیری و تولید فضای خیالی در فضای روزمره از جمله قابلیت هاییه که در این تمرین تجربه می کنیم.
تمرین نوزدهم
طراحیِ یک حرکت دسته جمعی
هرکس به یک پیشنهاد برای یک حرکت/تمرین دسته جمعی فکر می کنه. حرکتی که با شرایط موجود و با حضور همه ی افراد گروه قابل امتحان کردن باشه. زمانش بین نیمساعت تا دو ساعت باشه و امکانات لازم براش فراهم باشه. طراح تمرین روی شروع و پایان و گرم کردن و فضا و موزیک لازم هم کار می کنه و تمرین رو برای همه توضیح می دهد.
باقی گروه با سوال هاشون نقاط گنگ تمرین رو کمتر می کنند و در هفته های بعدی تمرین با همه ی گروه انجام میشه.
![]()
تمرین بیستم
بازی در پارک
حضور در فضای باز و نزدیک به هم به این تمرین خیلی کمک می کنه.
قسمت اول:
بازی های کودکی ای که توشون تحرک وجود داشت رو به یاد می‌آوریم و برای گرم کردن ازش استفاده می کنیم. در طول این مدت به این نکته ها فکر کنیم:
قسمت دوم:
به دو گروه تقسیم می شویم و هر گروه بین خودشون یک بازی می سازد. قوانین بازی کاملن به انتخاب گروهه و تنها شرطی که بازی باید داشته باشه اینه که باعث تحرک بازیکن ها بشه ( شدت و نوع حرکت هم باز به انتخاب خود بازیکن هاست).
بعد از ساختن بازی هر گروه بازی خود را به گروه دیگر نشان می دهد ( بدون اینکه قوانین آن را بازگو کند) و گروه دیگر بدون صحبت کردن با هم سعی می کنند بازی گروه دوم را بازی کنند.
بعد از یکبار بازی بدون مشورت، گروه دوم می تونن با هم در مورد قوانینی که از بازی گروه اول فهمیدن مشورت کنند و دوباره بازی رو امتحان کنند و بعد از اون قوانین رو از سازنده های بازی بشنوند.
نکته های جالب توجه در ساختن و تشخیص دادن بازی:
به لیست بالا نظرات خودتون رو اضافه کنین.
![]()
جستجوی حرکت: از طریق سه عنصر زمان، مکان و اعضای متحرک
اعضا : بالا تنه ، پایین تنه، نیمه ی راست و چپ
حرکت متقارن اعضا حول محور ستون فقرات
حرکت نا متقارن حول همان محور
زمان : سرعت
سرعت کلی نسبت به خودمون
سرعت کلی نسبت به هر آنچه در اطرافمون در حال حرکت است
سرعت جزیی یک عضو نسبت به عضو دیگر
کم ترین سرعت (کندترین) و بیشترین سرعت (تندترین) و
هم زمانی
مکان : حرکت کردن در فضایی به اندازه ی ….*این تمرین رو در حال سرد کردن و در وضعیت ساکن میشه تصور هم کرد
حجم بدنمون) جا به جا کردن حجم در فضا و اشغال کردن آن)
فضای خالی بین بدن های دیگران و اشیا درون اتاق
خانه ای که در آن هستیم
شهری که در آن هستیم
سیاره ای که در آن هستیم
کهکشانی که در آن هستیم
تمرین چهارم
تمرین دیدن چشم بسته, با همراهی شاهد
اول با تماس دو انگشت اشاره ی چشم بسته و شاهد
و بعد در تمرین کودک نابینا وقتی شاهد با فاصله از یارش مراقبت می کند. ( تمرین کودک نابینا فرض می کن که چشم بسته تا به حال تصویری از رقص و حرکت و بدن ندیده و با موزیک ارتباط قوی ای داره و باهاش می رقصه)
تمرین ششم
چی میشد اگر ها
این تمرین از تمرین اجرا ی دبورا هی الهام گرفته شده که با پرسیدن سوال هایی که با “چی میشد” اگه شروع میشه رقصیدن رو تمرین می کنه. بعضی از سوال هایی که از قبل داشتیم و سوال هایی که امروز بهشون اضافه شد:
چی میشد
اگه تک‌تک سلولهای بدن من در حال رقص بود؟
اگر دعوت می کردم به دیده شدن؟
اگر رقص من تمام منحنی های توی فضا رو تجربه می کرد؟
اگه در هر لحظه می دیدم که در فضا چه اتفاقی می افته ؟
اگه سرعت های خیلی زیاد و کم و همسرعت شدن با بقیه رو تجربه می کردم؟
اگه جایی که داشتم برای رقصیدن باندازه ی فضای بین بدن ها بود؟
اگه رقص من لذت بخش ترین کار بود؟
اگه از خودم توقع داشتم؟
اگه موسیقی تنها چیزی بود که در فضا وجود داشت؟
اگه موسیقی تنها چیزی بود که به رقص من ربط نداشت؟
اگه پیشرو بودم؟
اگه دنبال می کردم؟
اگه بین این دو تفاوتی وجود نداشت و من هر دو ی آنهارو همزمان تجربه می کردم؟
اگه از گوشه ی چشم می دیدم؟
اگه پشت من جلوی من بود و من با پشتم می رقصیدم؟
اگه نمی دیدم؟
اگه کنجکاوی می کردم؟
اگه دو تکانه در میون می رقصیدم؟
اگه رقص من همه ی نباید های من بود؟
اگه نرقصیدن شکلی از رقص بود؟
اگه فضا پر از تماشاچی بود؟
اگه تماشاچی روی پوست من نشسته بود و من فقط باندازه ی حجم داخل پوستم جا برای رقصیدن داشتم؟
اگه فضا به بزرگی استودیو بود و تماشاچی ها روی سقف بودن؟
اگه رقص رو در سکون تجربه می کردم؟
اگه نبودن من یه شکلی از حضور بود؟
اگه ورود من شروع رقص من بود؟
اگه رقص من بدون تصمیم من اتفاق میافتاد؟
اگه ورود و خروج من با رقص من یکی بود؟
اگه کلئا (دخترم) کنار من بود؟
اگه نمیدونستم مرزها ی بدن من کجاست؟
اگه پوست من مرز بدن من نبود؟
اگه من یه کودک نابینای هشت ساله ای بودم که می رقصید؟
اگه من توی یه ساختمان کاکتوسی بودم؟
اگه چشم من از بدن من جدا بود و از بیرون من رو می دید؟
اگه هر لحظه ی رقص من رو سونی (دوست نزدیکم) می دید؟
اگه رقص من در دیده نشدن ساخته می شد؟
اگه رقص خودم رو در بدن دیگری می دیدم؟
اگه دو دقیقه ی دیگه وقت داشتم که برقصم؟
اگه با بیرون اومدن از رقصم دعوت می کردم به دیده شدن؟
اگه همه ی کارهای من رقص بود؟
اگه به تنهایی توی رمل های تخت عروس با صدای کهکشان می رقصیدم؟
اگه جز کهکشان کسی من رو نمی دید؟
اگه همه ی کارهامو با رقص انجام می دادم؟
اگه تنها رقصنده ی دنیا بودم و همه از من یاد می گرفتن؟
تمرین نهم
رقص عقب عقب
با مثال قبیله ی کچوآ شروع کردیم. که گذشته رو روبروشون می بینن و آینده رو پشت سر و فقط با گوشه ی چشم. گفتیم اگه اونها هنوز به سمت آینده حرکت می کنند ( دریافت خطی از زمان) ، پس شاید عقب عقب راه می رن و می رقصند.
- اول رقص عقب عقب رو با برداشت شخصیمون تجربه کردیم.
- بعد فرض کردیم که روی سطح پشتمون پر از چشم شده و با این چشمها می خوایم فضای اطرافمون رو ببینیم ، از نزدیک ، از دور .
- بعد با همون چشمها انتخاب کردیم که برای چی ( و یا کی) می رقصیم. برای چیزهایی که پشت سرمون هستن و ما از گوشه ی چشم و با چشمهای خیالی پشتمون می بنیمشون رقصیدیم.
تمرین دهم
دیدن
بخش اول: دیدن و نگاه کردن
تو این تمرین به تمرین رقصیدن برای چیزی یا کسی، لایه ی دوم یا سومی اضافه می کنیم . هر وقت برای چیزی رقصیدیم ، بلند می گیم که به نظر من اون چیز داره "من رو می بینه" یا "من رو نگاه می کنه".
تو این تمرین می خوایم عمل دیدن رو باز کنیم و بین دیدن، نگاه کردن ، خیره شدن و تماشا کردن تفاوت قایل بشیم.
بخش دوم: شاهد و فضانورد
در گروه های دوتایی ( در ویدیوکال واتس اپ) یک نفر شاهد و دیگری فضانورد میشه و بعد از ده دقیقه جای نقش ها رو عوض می کنیم و بعد از ده دقیقه ی دوم ، هردو همزمان دو‌نقش رو‌تجربه می کنیم.
فضانورد با دوربین غیر سلفی فضای اطراف رو به شاهد نشون می ده. اینکه با چه فاصله و زاویه و درجه ی وضوح و شرعتی تصویر رو به شاهد نشون می ده انتخاب خودشه.
شاهد: چشمهاش توی کادر می مونه و تصویری که فضانورد می ده رو می بینه. اینکه در چه فاصله و موقعیتی نسبت به تصویر روی اسکرین باشه انتخاب خودشه.
بخش سوم: دیدن و" پروژکت" کردن
در گروه های دوتایی، یک نفر می رقصه و دیگری می بینه. شاهد روی کاغذ هرچه که می بینه یا فکر می کنه می بینه رو می نویسه و از هم تفکیک می کنه. ( بعد از ۱۰ دقیقه جا عوض میشه).
تمرین دوازدهم
مشق: هرکسی یه آواز ( ترانه ، آهنگ ، سرود ، ردیف) که دوست داره و از قبل بلده و خودش برای خودش هر از چند گاهی در تنهایی می خونتش رو آماده کنه. اگه بعضی جاهای شعر یا ملودیش یادتون رفته یادتون بیارینش، طوری که بتونین از حفظ و بدون نگاه کردن از روی کاغذ بخونینش.
- با دو یا سه آهنگی که همه بلدن ( گوگوش مثلن) می رقصیم و می خونیم که یه کم گرم بشیم.
- هر کس آوازی که آماده کرده رو برای گروه می خونه.
- همه همزمان آواز رو می خونیم و همزمان باهاش در فضا حرکت می کنیم ( می رقصیم). (با میکروفون بسته).
- آواز رو با سرعت کندتر از معمول می خونیم با سرعت کند تر می رقصیم.
- آواز رو با سرعت تندتر از معمول می خونیم و با سرعت تندتر می رقصیم.
- آواز رو با سرعت کندتر از معمول می خونیم و با سرعت تند تر از معمول می رقصیم.
- آواز رو با سرعت تندتر از معمول می خونیم و با سرعت کند تر از معمول می رقصیم.
همه ی اشیا دور و بر گوش دارند:
- آواز رو در گوش هر چیزی که می خوایم زمزمه می کنیم. با صدای خیلی آروم ولی نه پچ پچ.
- آواز رو از دور ترین فاصله با هر گوش می خونیم.
وضعیت سخت و آسان:
-بدنمون رو در یک وضعیت سخت/ نامطلوب قرار می دیم و آوازمون رو می خونیم.
-بدنمون رو در یک وضعیت راحت/ مطلوب قرار می دیم و آوازمون رو می خونیم.
ضمیمه ی ترانه جون: همگی همزمان با میکروفون های باز آوازهامون رو برای هم می خونیم🤩
تمرین چهاردهم
یک کلاغ چل کلاغ
۱. هر یک از افراد گروه یک تمرین حرکتی طراحی می کنه و جزییات اون رو می نویسه:
چه کسی؟
برای چه کسی؟
چه حرکاتی؟
زمان اجرا در این مرحله محدود به ۳ دقیقه ست.
پس از نوشتن جزییات تمرین ، آن را به نفر بعدی منتقل می کنه.
۲. نفر دوم از دید مکانی به تمرین نگاه می کنه و یک مکان عینی برای اجرای تمرین انتخاب می کنه. بعد از انجام دادن تمرین در اون مکان و ثبت کردن تغییراتی که به واسطه ی انتخاب مکان به جزییات حرکتش اضافه شده تمرین رو دوباره و با همه ی تغییرات جدیدش نوشته و به نفر سوم منتقل می کند.
مکان : مکانی که بدن اجراگر در آن قرار می گیره و یا
فاصله ی بدن از اشیای پیرامونش
فاصله ی بدن از تماشاچی
زاویه ی بدن نسبت به تماشاچی
و...
۳. نفر سوم از دید زمانی به تمرین نگاه می کند و انتخاب های زمانی خو را به تمرین اضافه می کنه و آن را اجرا می کنه و تمام تغییراتی که به واسطه ی انتخاب زمانی به تمرین اضافه شده رو ثبت می کنه و به نفر بعد انتقال می ده.
زمان : طول مدت اجرا
نسبت زمان یک حرکت به حرکت دیگه
سرعت حرکات
زمان اجرا در طول روز
باضافه ی انتخاب موزیک و سوار کردن تمرین به روی موسیقی انتخاب شده و ...
۴. نفر چهارم از دید اجزای صحنه و لباس و نور و (در صورت مجازی بودن تمرین) جای دوربین به تمرین نگاه می کنه و تمام تغییراتی رو که به واسطه ی این نگاه به تمرین اضافه میشه رو ثبت می کنه و به نفر بعد انتقال می ده.
۵. نفر پنجم به همراه نفر اول تمرین رو به اجرا تبدیل می کنند و روی انجام مجموعه ی تغییرات در حین دیده شدن کار می کنند.
تمرین شانزدهم
شبکه ی نخی
با استفاده از یک نخ نازک در فضای اتاق شبکه ای درست می کنیم. برای این کار به مدت ۱۰ دقیقه نخ رو از نقطه های مختلف رد می کنیم. فقط نقطه ی شروع و پایان شبکه رو گره می زنیم و برای باقی نقاط نخ رو از دور اشیا رد می کنیم. این نقاط می تونن اشیاء محکم مثل پایه ی میز و صندلی و دستگیره ی در باشند و یا اشیاء حساس تر مثل گلدون روی میز، لوستر روی سقف یا گوشه ی پرده. تا زمانی که نخ به نقاطی که انتخاب می کنین بتونه وصل بمونه (بدون اینکه اون رو گره بزنین) هر نقطه ای قبوله. بعد از ۱۰ دقیقه انتهای نخ رو به نقطه ی پایانی گره می زنیم.
تمرین: نقطه ی شروعی برای خودتون روی شبکه پیدا کنین و بایستین. چشماتون رو با یک شال ببندین. با انگشت شست و اشاره ی هر دو دست نخ رو بگیرین. به مدت ۱۰ دقیقه در یک جهت نخ رو دنبال کنین بدون اینکه نخ از زیر انگشتاتون رها بشه و یا طوری کشیده بشه که شبکه رو به هم بریزه یا پاره بشه.
این تمرین از مجموعه تمرین هایی ست که روی بازی های کودکی و قابلیت های که این بازی ها تمرکز داره. گم کردن حس جهت گیری و تولید فضای خیالی در فضای روزمره از جمله قابلیت هاییه که در این تمرین تجربه می کنیم.
تمرین نوزدهم
طراحیِ یک حرکت دسته جمعی
هرکس به یک پیشنهاد برای یک حرکت/تمرین دسته جمعی فکر می کنه. حرکتی که با شرایط موجود و با حضور همه ی افراد گروه قابل امتحان کردن باشه. زمانش بین نیمساعت تا دو ساعت باشه و امکانات لازم براش فراهم باشه. طراح تمرین روی شروع و پایان و گرم کردن و فضا و موزیک لازم هم کار می کنه و تمرین رو برای همه توضیح می دهد.
باقی گروه با سوال هاشون نقاط گنگ تمرین رو کمتر می کنند و در هفته های بعدی تمرین با همه ی گروه انجام میشه.
تمرین بیستم
بازی در پارک
حضور در فضای باز و نزدیک به هم به این تمرین خیلی کمک می کنه.
قسمت اول:
بازی های کودکی ای که توشون تحرک وجود داشت رو به یاد می‌آوریم و برای گرم کردن ازش استفاده می کنیم. در طول این مدت به این نکته ها فکر کنیم:
- قوانین بازی چیست و چه ویژگی هایی داره. (برد و باخت داره ، تعیین رهبر داره، …)
- از چه تکنیک‌هایی توش استفاده میشه ( دویدن ، رقصیدن ،آواز خواندن،..)
- چه ابزار و چه فضایی برای انجامش لازمه
- چه مهارت هایی رو تقویت می کنه ( دیدن ، دیده شدن، سرعت عمل، دقت،…)
- جذابیت و کشش بازی در چیه ( رقابت ، خندیدن ، کسب دانش، حرکت فیزیکی، …)
قسمت دوم:
به دو گروه تقسیم می شویم و هر گروه بین خودشون یک بازی می سازد. قوانین بازی کاملن به انتخاب گروهه و تنها شرطی که بازی باید داشته باشه اینه که باعث تحرک بازیکن ها بشه ( شدت و نوع حرکت هم باز به انتخاب خود بازیکن هاست).
بعد از ساختن بازی هر گروه بازی خود را به گروه دیگر نشان می دهد ( بدون اینکه قوانین آن را بازگو کند) و گروه دیگر بدون صحبت کردن با هم سعی می کنند بازی گروه دوم را بازی کنند.
بعد از یکبار بازی بدون مشورت، گروه دوم می تونن با هم در مورد قوانینی که از بازی گروه اول فهمیدن مشورت کنند و دوباره بازی رو امتحان کنند و بعد از اون قوانین رو از سازنده های بازی بشنوند.
نکته های جالب توجه در ساختن و تشخیص دادن بازی:
- هر کسی چه نقشی را در تولید هر قانون بازی ایفا می کند.
- گروه ها چقدر الگوهای بازی های شناخته شده را تکرار می کنند و چقدر از آن فاصله می گیرند.
- نگاه کردن به حرکت ها و تشخیص قانون یا الگوی رفتاری ای که ممکن است در آنها به کار برده شده باشد.
- نگاه کردن به این تمرین به عنوان تمرینی برای تولید حرکت از نوعی دیگر.
به لیست بالا نظرات خودتون رو اضافه کنین.
تمرین اول
رد شدن از میان
تمرین راه رفتن ، ایستادن ، بیرون رفتن ، مشاهده کردن ، وارد شدن ، بالا آمدن ، بالا بردن سرعت و عقب عقب رفتن؛ در حالی که تمام مسیر های طی شده روی منحنی هایی به شعاع های مختلف انجام می شود
بیرون : کناره های دیوار
مشاهده : به معنی نگاه باز برای دیدن تمام موانع سر راه و نه خیره شدن به یک نقطه و فراموش کردن بقیه و نه پایین رو نگاه کردن و به فکر فرو رفتن و نه بالا رو نگاه کردن و خیال پردازی کردن
راه رفتن : حتمن یک پا روی زمین است و قدم قدم حرکت می کنیم حتی در سرعت بالا، دستها به حالت طبیعی در اطراف بدن حرکت می کنند و نرم و آماده برای عبور کردن از بین بدن ها و اشیا دیگر.
تمرین سوم
پیشرو وپیرو
در گروه های دو نفره پیشرو سعی بر حرکت دادن پیرو و هدایت اون در فضا داره و پیرو سعی بر دنبال کردن پیشنهادهای پیشرو داره
تمرین با انتخاب نقش ها (پیشرو و پیرو) شروع میشه و بعد از مدت زمان تعیین شده نقش ها عوض میشه. در ادامه ی تمرین جای نقش ها با سرعت بیشتری عوض میشه و در نهایت بدون اعلام کردن هرکس انتخاب می کنه که چه موقع چه نقشی رو بگیره.
:حالتهای مختلف تمرین
در صورت بودن در یک فضای مشترک
حفظ فاصله ی نوک انگشت پیشرو با نوک بینی پیر
گرفتن پروانه های خیالی از کف دست پیشرو
لمس کردن کف دست با باسن
حفظ فاصله ی نخ بدون پاره شدن ، در رفتن یا شل شدن
:در وضعیت پارتنر آنلاین
فاصله ی مساوی از صفحه ی موبایل به چپ و راست و جلو و عقب / آینه
کپی کردن تمام حرکت ها باضافه ی موقعیت بدن پارتنر در فضا
تمرین پنجم
تکانه یا تلنگر یا ایمپالس
بخش اول: تکانه ی مثبت
بعد از تعیین کردن تکانه های حرکتی یا مجزا کردنشون ، حرکتمون رو از یک تکانه به تکانه ی دیگر می شکنیم . انگار در این بازیِ فکری رقصمون رو به کوچکترین بازه های حرکتی ای که می خوایم و یا می تونیم تقسیم می کنیم تا بتونیم انتخاب هامون رو مجزا از هم ببینیم . تعریف تکانه کلن نسبی است و بازه ی حرکت و تعداد اعضای درگیر شونده کاملن به انتخاب ما ربط داره.
سعی می کنیم با این روش از زمین بلند شده و روی زمین بشینیم.
سعی می کنیم عمل ایستادن و نشستن رو یک تکانه در میون و بعد دو تکانه در میون و... انجام بدیم
چی می شد اگه با همین روش توی فضا حرکت می کردیم و می رقصیدیم؟
بخش دوم : تکانه ی منفی
بعد از این که تکانه های مثبت ( آنچه می خواهیم‌و‌می تونیم و باید ) رو انجام دادیم ، تکانه های منفی ( آنچه نمی خواهیم ، نمی تونیم و نباید ) رو هم به همون روال قبل تمرین می کنیم.
![]()
تمرین هفتم
رقص برای کسی
یک موزیک دلخواه و یک شخص دلخواه رو برای رقصتون انتخاب کنین. هر نفر با موزیک و شخص دلخواهش در گروه می رقصد در حالی که بقیه ی اعضای گروه نظاره می کنند. بعد از پایان رقص، بقیه ی افراد گروه با همون آهنگ و با تاثیر گرفتن از رقصی که دیدن، می رقصند در حالی رقصنده ی اول نظاره می کند.
شخص دلخواه : کسی که می خواهی برای او یا با او برقصی. کسی که از نزدیک میشناسی ( میشناختی) و ازش خاطره داری.
موزیک دلخواه : موزیک یا آوا یا صوتی که دوست داری با اون برقصی. می تونه موزیکی باشه که ازش خاطره داری یا موزیکی که فقط یکبار شنیدی . سکوت هم نوعی موزیکه.
نظاره : در نظاره کردن از محدود کردن نگاهمون به «تصویر درست» ای که از رقص در ذهنمون هستن پرهیز می کنیم. با برداشتن قاب یا تعریفی که از رقص داریم چشمهامون رو برای بوجود آوردن فضایی امن و لذت بخش برای رقصی که در جریان است، استفاده می کنیم. در یک رقص چه چیزهای دیگه ای میشه دید؟ چی میشد اگه رقصی که می بینم اولین رقصی باشه که تا بحال دیدم.
تمرین هشتم
ضد رقص
با یک موزیک می رقصیم و بعد از پایان موزیک رقصمون رو ادامه می دیم. بعد از چند دقیقه در سکوت رقصیدن،
دوباره موزیک رو پخش می کنیم و ایندفعه همه ی رقص هایی رو که نکردیم و حرکت هایی که نباید و نمی خوایم بکنیم رو انجام می دیم ( جاهایی که نرفتیم سر می زنیم چه تو بدن و حرکتهامون و چه تو فضا). باز بعد از پایان آهنگ رقصمون رو تمرین رو برای چند دقیقه در سکوت ادامه می دیم،
برای بار سوم موزیک رو تکرار می کنیم و اینبار فقط سعی می کنیم با موزیک نرقصیم و هر وقت رقصمون با موزیک همراه شد تغییر می دیم به هر حرکتی که از موزیک پیروی نمی کنه و باز بعد از پایان موزیک تمرین رو برای چند دقیقه ادامه می دیم.
همه ی تمرین رو نشسته و فقط با استفاده از بالا تنه تکرار می کنیم.
تمرین یازدهم
رقص با شی
- یک شی ای رو انتخاب کنین که در طول تمرین باهاتون باشه و قراره در کنار و با و برای (ش) برقصیم.
انتخاب خودتونه که چه جور شی ای باشه ،
وزنش
جنسش
اندازه ش
رنگش
و معنی ای که برای شما داره
تنها شرطش اینه که قابل حمل کردن باشه.
💿📹☎️🖱️📻🕰️🧯🔦💡💰💎💳🔨🧲🔪🧱📿🚽🧻🧹🎈🚪🧸✂️🧮👓🧳👟👘🩱👠👞🧢🩲👕👗🧶🍴🍎🍆🌶️🐚🌹☂️🚲💺🚁⛱️🏀⚽🎾🏓🎲🎧🎻📢🧵🧤🥽👛👜🥾👒
در طول تمرین مراحل زیر رو طی می کنیم
۱. رقصیدن بدون در نظر گرفتن شی ( گرم کردن بدن و دیدن فای اطراف)
۲. رقصیدن با آگاهی به بودن شی در فضا ( بدون تماس با شی) تصور می کنیم که کجاست ، وزن و شکل و جنسش چیه...
۳. رقصیدن برای شی ( بدون تماس)
۴. نزدیک شدن به شی و پیدا کردن روش های مختلف نزدیک شدن و لمس کردن
۵. حمل کردن شی به روش های مختلف روی بدن
۶. با انتخاب یک روش حمل شی رو با بدنمون همراه می کنیم و از اون به بعد اون شی جزیی از بدن ماست و هر حرکتی که می کنیم سرجایش باقی می مونه.
مدت زمان هر تمرین بستگی به وقت و حوصله مون داره.
این تمرین احتیاج به موسیقی نداره ولی ما با موسیقی انجامش دادیم💃🏽
![]()
تمرین سیزدهم
رقص دسته جمعی
همزمان و با موزیک مشترک با گروه خودمون و دخترانشون و دوستان دختران و دختران دوستان به مدت یکساعت رقصیدیم. ( با شرایط امروز هر کس آنلاین و از اتاق خودش به تمرین پیوست).
تمرین پانزدهم
یادگرفتن یک کوریوگرافی از پیش ساخته شده (ژروسلیما)
این تمرین روی تمرین های زیر کار می کنه:
چند نکته ی جالبی که در حین این کار می تونیم بهش فکر کنیم و راجع بهش گپ بزنیم:
- رقص دسته جمعی و خاطرات شخصی مون از این نوع رقص
- رقص هماهنگ (در مکان عمومی مثل مراسم عروسی و عزا و رقص های خیابانی)
- متن شعر این آهنگ و اهمیت اجتماعی و حتی سیاسی اون در زمانی که مشهور شد.
- رقص سیاه ها و فروختن لذت و زیبایی.
تمرین هفدهم
آموزش یک رقص آشنا
رقصی شناخته شده که در محیط اطرافتون دیدین و یا رقصیدین رو انتخاب کنین. رقص رو برای خودتون برقصین و ببینین برای شما از چه بخش های تشکیل شده و چه شرایطی لازم داره. رقص رو به گروه نشون بدین و به روش خودتون اون رو به بقیه منتقل کنین.
هر یک از اعضای گروه جداگانه برداشت خودش رو از رقصی که معرفی شد به بقیه نشون می ده و بعد از تجربه ی انجام دادن رقص و نه تجربه ی مشاهده ی اون صحبت می کنه.
تمرین هجدهم
راه رفتنِ همزمان
به مدت یکساعت و همزمان با همه ی گروه از خونه خارج میشیم و راه می ریم.
بخش اول:
شرایط:
- بدون نقشه ی قبلی راه می ریم
- تا جای ممکن در مسیر منحنی حرکت می کنیم
- از دیدن هر آنچه که در مسیر مون قرار می گیره استقبال می کنیم و اگه چیزی نظرمون رو جلب کرد به سمتش می ریم.
- فکرهایی که تو سرمونه رو آروم می کنیم و به اتفاق های بیرون خودمون زمان می دیم.
- در پایان یکساعت به نقطه ی اول بر می گردیم.
- قبل از حرف زدن با بقیه راجع به تجربه ی راه رفتن مون به مدت ۵ دقیقه یه چیزی می سازیم که به نوعی تجربه ی راه رفتن مون رو در خودش داشته باشه. ( یه طراحی ، بافتنی، رقص، آواز یا هر چیز دیگری).
بخش دوم:
شرایط:
- به اندازه ی یک بند انگشت دونه های برنج رو روی سطح صافی به طور تصادفی می ریزیم و با الهام گرفتن از فرم قرار گرفتنشون نقشه ای رو روی کاغذ رسم می کنیم.
- بدون مقصد و با هدف دنبال کردن نقشه مون از خانه خارج می شویم.
- اینکه نقشه رو‌چه جوری دنبال کنیم کاملن به انتخاب هر کدوم از ما بر می گرده.
- همزمان با دنبال کردن نقشه سوال « آب کجاست » رو در راهمون دنبال می کنیم.
- بعد از یکساعت بر می گردیم.
بخش سوم:
شرایط:
- با برنج هامون مثل بخش قبل نقشه ای می سازیم.
- اینبار اول نقشه رو در خونه و بدون بیرون رفتن دنبال می کنیم. به مدت ۱۵ دقیقه.
- سر راهمون سوغاتی جمع می کنیم. چیزهایی که توجهمون رو جلب می کنه و می تونیم با خودمون همراهش کنیم.
- بعد بیرون می ریم تا نقشه رو در فضای بیرون خونه دنبال کنیم. تو این مرحله هم سوغاتی جمع می کنیم. چیزهایی که قابل انتقال نیستند رو می تونیم نقاشی کنیم ( مداد کاغذ با خودمون می بریم).
- بعد از یکساعت بر می گردیم و با تمام سوغاتی هایی که جمع کردیم یک چیدمان یا کلاژ می سازیم. کلاژ ما کافیه یک دقیقه تعادل داشته باشه نه خیلی
بیشتر و نه خیلی کم تر.
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
بخش چهارم:
شرایط:
- باز با برنج نقشه طراحی می کنیم.
- اینبار فقط توی خونه سعی می کنیم نقشه رو دنبال کنیم.
- به میزان وفادار بودن و آزادی ای که برای خودمون انتخاب می کنیم فکر کنیم و ببینیم در هر نقطه از نقشه چه تعادلی بین این دو کلمه برقرار کردیم.
🦦🏝️
![]()
![]()
![]()
رد شدن از میان
تمرین راه رفتن ، ایستادن ، بیرون رفتن ، مشاهده کردن ، وارد شدن ، بالا آمدن ، بالا بردن سرعت و عقب عقب رفتن؛ در حالی که تمام مسیر های طی شده روی منحنی هایی به شعاع های مختلف انجام می شود
بیرون : کناره های دیوار
مشاهده : به معنی نگاه باز برای دیدن تمام موانع سر راه و نه خیره شدن به یک نقطه و فراموش کردن بقیه و نه پایین رو نگاه کردن و به فکر فرو رفتن و نه بالا رو نگاه کردن و خیال پردازی کردن
راه رفتن : حتمن یک پا روی زمین است و قدم قدم حرکت می کنیم حتی در سرعت بالا، دستها به حالت طبیعی در اطراف بدن حرکت می کنند و نرم و آماده برای عبور کردن از بین بدن ها و اشیا دیگر.
تمرین سوم
پیشرو وپیرو
در گروه های دو نفره پیشرو سعی بر حرکت دادن پیرو و هدایت اون در فضا داره و پیرو سعی بر دنبال کردن پیشنهادهای پیشرو داره
تمرین با انتخاب نقش ها (پیشرو و پیرو) شروع میشه و بعد از مدت زمان تعیین شده نقش ها عوض میشه. در ادامه ی تمرین جای نقش ها با سرعت بیشتری عوض میشه و در نهایت بدون اعلام کردن هرکس انتخاب می کنه که چه موقع چه نقشی رو بگیره.
:حالتهای مختلف تمرین
در صورت بودن در یک فضای مشترک
حفظ فاصله ی نوک انگشت پیشرو با نوک بینی پیر
گرفتن پروانه های خیالی از کف دست پیشرو
لمس کردن کف دست با باسن
حفظ فاصله ی نخ بدون پاره شدن ، در رفتن یا شل شدن
:در وضعیت پارتنر آنلاین
فاصله ی مساوی از صفحه ی موبایل به چپ و راست و جلو و عقب / آینه
کپی کردن تمام حرکت ها باضافه ی موقعیت بدن پارتنر در فضا
تمرین پنجم
تکانه یا تلنگر یا ایمپالس
بخش اول: تکانه ی مثبت
بعد از تعیین کردن تکانه های حرکتی یا مجزا کردنشون ، حرکتمون رو از یک تکانه به تکانه ی دیگر می شکنیم . انگار در این بازیِ فکری رقصمون رو به کوچکترین بازه های حرکتی ای که می خوایم و یا می تونیم تقسیم می کنیم تا بتونیم انتخاب هامون رو مجزا از هم ببینیم . تعریف تکانه کلن نسبی است و بازه ی حرکت و تعداد اعضای درگیر شونده کاملن به انتخاب ما ربط داره.
سعی می کنیم با این روش از زمین بلند شده و روی زمین بشینیم.
سعی می کنیم عمل ایستادن و نشستن رو یک تکانه در میون و بعد دو تکانه در میون و... انجام بدیم
چی می شد اگه با همین روش توی فضا حرکت می کردیم و می رقصیدیم؟
بخش دوم : تکانه ی منفی
بعد از این که تکانه های مثبت ( آنچه می خواهیم‌و‌می تونیم و باید ) رو انجام دادیم ، تکانه های منفی ( آنچه نمی خواهیم ، نمی تونیم و نباید ) رو هم به همون روال قبل تمرین می کنیم.
تمرین هفتم
رقص برای کسی
یک موزیک دلخواه و یک شخص دلخواه رو برای رقصتون انتخاب کنین. هر نفر با موزیک و شخص دلخواهش در گروه می رقصد در حالی که بقیه ی اعضای گروه نظاره می کنند. بعد از پایان رقص، بقیه ی افراد گروه با همون آهنگ و با تاثیر گرفتن از رقصی که دیدن، می رقصند در حالی رقصنده ی اول نظاره می کند.
شخص دلخواه : کسی که می خواهی برای او یا با او برقصی. کسی که از نزدیک میشناسی ( میشناختی) و ازش خاطره داری.
موزیک دلخواه : موزیک یا آوا یا صوتی که دوست داری با اون برقصی. می تونه موزیکی باشه که ازش خاطره داری یا موزیکی که فقط یکبار شنیدی . سکوت هم نوعی موزیکه.
نظاره : در نظاره کردن از محدود کردن نگاهمون به «تصویر درست» ای که از رقص در ذهنمون هستن پرهیز می کنیم. با برداشتن قاب یا تعریفی که از رقص داریم چشمهامون رو برای بوجود آوردن فضایی امن و لذت بخش برای رقصی که در جریان است، استفاده می کنیم. در یک رقص چه چیزهای دیگه ای میشه دید؟ چی میشد اگه رقصی که می بینم اولین رقصی باشه که تا بحال دیدم.
تمرین هشتم
ضد رقص
با یک موزیک می رقصیم و بعد از پایان موزیک رقصمون رو ادامه می دیم. بعد از چند دقیقه در سکوت رقصیدن،
دوباره موزیک رو پخش می کنیم و ایندفعه همه ی رقص هایی رو که نکردیم و حرکت هایی که نباید و نمی خوایم بکنیم رو انجام می دیم ( جاهایی که نرفتیم سر می زنیم چه تو بدن و حرکتهامون و چه تو فضا). باز بعد از پایان آهنگ رقصمون رو تمرین رو برای چند دقیقه در سکوت ادامه می دیم،
برای بار سوم موزیک رو تکرار می کنیم و اینبار فقط سعی می کنیم با موزیک نرقصیم و هر وقت رقصمون با موزیک همراه شد تغییر می دیم به هر حرکتی که از موزیک پیروی نمی کنه و باز بعد از پایان موزیک تمرین رو برای چند دقیقه ادامه می دیم.
همه ی تمرین رو نشسته و فقط با استفاده از بالا تنه تکرار می کنیم.
تمرین یازدهم
رقص با شی
- یک شی ای رو انتخاب کنین که در طول تمرین باهاتون باشه و قراره در کنار و با و برای (ش) برقصیم.
انتخاب خودتونه که چه جور شی ای باشه ،
وزنش
جنسش
اندازه ش
رنگش
و معنی ای که برای شما داره
تنها شرطش اینه که قابل حمل کردن باشه.
💿📹☎️🖱️📻🕰️🧯🔦💡💰💎💳🔨🧲🔪🧱📿🚽🧻🧹🎈🚪🧸✂️🧮👓🧳👟👘🩱👠👞🧢🩲👕👗🧶🍴🍎🍆🌶️🐚🌹☂️🚲💺🚁⛱️🏀⚽🎾🏓🎲🎧🎻📢🧵🧤🥽👛👜🥾👒
در طول تمرین مراحل زیر رو طی می کنیم
۱. رقصیدن بدون در نظر گرفتن شی ( گرم کردن بدن و دیدن فای اطراف)
۲. رقصیدن با آگاهی به بودن شی در فضا ( بدون تماس با شی) تصور می کنیم که کجاست ، وزن و شکل و جنسش چیه...
۳. رقصیدن برای شی ( بدون تماس)
۴. نزدیک شدن به شی و پیدا کردن روش های مختلف نزدیک شدن و لمس کردن
۵. حمل کردن شی به روش های مختلف روی بدن
۶. با انتخاب یک روش حمل شی رو با بدنمون همراه می کنیم و از اون به بعد اون شی جزیی از بدن ماست و هر حرکتی که می کنیم سرجایش باقی می مونه.
مدت زمان هر تمرین بستگی به وقت و حوصله مون داره.
این تمرین احتیاج به موسیقی نداره ولی ما با موسیقی انجامش دادیم💃🏽
تمرین سیزدهم
رقص دسته جمعی
همزمان و با موزیک مشترک با گروه خودمون و دخترانشون و دوستان دختران و دختران دوستان به مدت یکساعت رقصیدیم. ( با شرایط امروز هر کس آنلاین و از اتاق خودش به تمرین پیوست).
تمرین پانزدهم
یادگرفتن یک کوریوگرافی از پیش ساخته شده (ژروسلیما)
این تمرین روی تمرین های زیر کار می کنه:
- کار کردن با نیمه ها ی مختلف بدن و شناخت بازه ی حرکتی مفاصل وسایر اعضای قابل حرکت
- پیدا کردن ضرب حرکت و هماهنگی با موزیک و باقی گروه
- راه سنتی طراحی و آموزش حرکت در بعضی رقص های محلی دسته جمعی و تمرین های نظامی
- تحلیل ارزش رقص های دسته جمعی و جنبه ی اجتماعی انتخاب حرکت ها و موسیقی
- نقش پایه و پیرو و روش های مختلف رسیدن به هماهنگی
چند نکته ی جالبی که در حین این کار می تونیم بهش فکر کنیم و راجع بهش گپ بزنیم:
- رقص دسته جمعی و خاطرات شخصی مون از این نوع رقص
- رقص هماهنگ (در مکان عمومی مثل مراسم عروسی و عزا و رقص های خیابانی)
- متن شعر این آهنگ و اهمیت اجتماعی و حتی سیاسی اون در زمانی که مشهور شد.
- رقص سیاه ها و فروختن لذت و زیبایی.
تمرین هفدهم
آموزش یک رقص آشنا
رقصی شناخته شده که در محیط اطرافتون دیدین و یا رقصیدین رو انتخاب کنین. رقص رو برای خودتون برقصین و ببینین برای شما از چه بخش های تشکیل شده و چه شرایطی لازم داره. رقص رو به گروه نشون بدین و به روش خودتون اون رو به بقیه منتقل کنین.
- از طریق دعوت به تماشای شما
- از طریق در میون گذاشتن داستان رقص و مبدا و محل اجراش
- از طریق موزیک مربوط به رقص
- از طریق نشون دادن حرکات کلیدی رقص
- و و و
هر یک از اعضای گروه جداگانه برداشت خودش رو از رقصی که معرفی شد به بقیه نشون می ده و بعد از تجربه ی انجام دادن رقص و نه تجربه ی مشاهده ی اون صحبت می کنه.
تمرین هجدهم
راه رفتنِ همزمان
به مدت یکساعت و همزمان با همه ی گروه از خونه خارج میشیم و راه می ریم.
بخش اول:
شرایط:
- بدون نقشه ی قبلی راه می ریم
- تا جای ممکن در مسیر منحنی حرکت می کنیم
- از دیدن هر آنچه که در مسیر مون قرار می گیره استقبال می کنیم و اگه چیزی نظرمون رو جلب کرد به سمتش می ریم.
- فکرهایی که تو سرمونه رو آروم می کنیم و به اتفاق های بیرون خودمون زمان می دیم.
- در پایان یکساعت به نقطه ی اول بر می گردیم.
- قبل از حرف زدن با بقیه راجع به تجربه ی راه رفتن مون به مدت ۵ دقیقه یه چیزی می سازیم که به نوعی تجربه ی راه رفتن مون رو در خودش داشته باشه. ( یه طراحی ، بافتنی، رقص، آواز یا هر چیز دیگری).
بخش دوم:
شرایط:
- به اندازه ی یک بند انگشت دونه های برنج رو روی سطح صافی به طور تصادفی می ریزیم و با الهام گرفتن از فرم قرار گرفتنشون نقشه ای رو روی کاغذ رسم می کنیم.
- بدون مقصد و با هدف دنبال کردن نقشه مون از خانه خارج می شویم.
- اینکه نقشه رو‌چه جوری دنبال کنیم کاملن به انتخاب هر کدوم از ما بر می گرده.
- همزمان با دنبال کردن نقشه سوال « آب کجاست » رو در راهمون دنبال می کنیم.
- بعد از یکساعت بر می گردیم.
بخش سوم:
شرایط:
- با برنج هامون مثل بخش قبل نقشه ای می سازیم.
- اینبار اول نقشه رو در خونه و بدون بیرون رفتن دنبال می کنیم. به مدت ۱۵ دقیقه.
- سر راهمون سوغاتی جمع می کنیم. چیزهایی که توجهمون رو جلب می کنه و می تونیم با خودمون همراهش کنیم.
- بعد بیرون می ریم تا نقشه رو در فضای بیرون خونه دنبال کنیم. تو این مرحله هم سوغاتی جمع می کنیم. چیزهایی که قابل انتقال نیستند رو می تونیم نقاشی کنیم ( مداد کاغذ با خودمون می بریم).
- بعد از یکساعت بر می گردیم و با تمام سوغاتی هایی که جمع کردیم یک چیدمان یا کلاژ می سازیم. کلاژ ما کافیه یک دقیقه تعادل داشته باشه نه خیلی
بیشتر و نه خیلی کم تر.
بخش چهارم:
شرایط:
- باز با برنج نقشه طراحی می کنیم.
- اینبار فقط توی خونه سعی می کنیم نقشه رو دنبال کنیم.
- به میزان وفادار بودن و آزادی ای که برای خودمون انتخاب می کنیم فکر کنیم و ببینیم در هر نقطه از نقشه چه تعادلی بین این دو کلمه برقرار کردیم.
🦦🏝️
